به گزارش کرمان ساکر، از اندر احوالات این روزهای ورزش جیرفت گفتنی ها زیاد است.به راستی چه بر سر ورزش این شهر آمده که اینچنین ناخوش است؟! چرا باید ورزش این شهر چنین جایگاهی داشته باشد؟ مگر نه اینکه جیرفت میراث دار تمدن بشریت است و مردمانش مفتخر به داشتن تمدن و فرهنگ ۷۰۰۰ ساله هستند؟! مگرنه اینکه همواره از این شهر بعنوان هند کوچک یاد می شود و همه آن را شهری ثروتمند و غنی از نعمت های گوناگون می دانند؟! از لحاظ جمعیت هم که بعد از شهر کرمان در جایگاه دوم استان قرار دارد و استعدادهای ناب ورزشی هم که اینجا غوغا می کند. پس چرا باید وضعیت ورزش ما بگونه ای باشد که جرات و جسارت قیاس حتی باشهرهای کوچک استان را هم نتوانیم به خودمان دهیم؟! جای تاسف است که امروزه پایین ترین سرانه فضای ورزشی متعلق به شهر جیرفت باشد. البته که اماکن موجود هم از جمیع استانداردها و امکانات لازم محرومند و در بدترین شرایط ممکن قرار دارند.

چه کسی باور میکند در گرمای طاقت فرسای این روزها  اماکن ورزشی این شهر نه سیستم سرمایشی داشته باشند و نه حتی یک آبسردکن؟

آیا جای تاسف نیست بزرگترین مجموعه ورزشی شهر که درست در قلب شهر قرار دارد بیشتر شبیه یک مخروبه باشد تا یک مکان ورزشی؟! چرا باید تنها استخر مجموعه بیش از ۱۲ سال بلاتکلیف رها شود و معلوم نباشد چند سال دیگر قرار است با همین وضعیت بماند؟

اری همه پروژه های ورزشی متوقف شده است و هیچکس هم پاسخگو نیست. بطور مثال پروژه خانه جوان شهر یک سال قبل، پس از احداث فنداسیون به حال خود رها شد و ظاهرا اعتبار آن هم برگشت خورده است؛ یا مثلا پروژه آبرسانی چمن با وجود تامین مخازن در دو سال گذشته هیچوقت راه اندازی نشد و به بهره برداری نرسید تا مخازن در حال فرسوده شدن و چمن هم رو به خشکی رفتند.

یا پروژه سکوهای مجموعه که ظاهر چند ماهی است کاملا متوقف شده و قصد تکمیل آنرا هم ندارند و با توجه به برگزاری تمامی مسابقات فوتبال شهرستان در این مجموعه تماشاگران باید در پشت فنس ها بصورت ایستاده مسابقات را تماشا کنند.

سیستم سرمایشی سالن شهیدان زحمتکشان هم که بیش از ۱۰ سال است نصب شده اما هنوز راه اندازی نشده! خلاصه اینکه از مشکلات ورزش جیرفت هر چه بگوییم الحق و الانصاف کم است؛ از گلایه ها و درد دل مربیان و پیشکسوتان ورزش هم چندین صفحه مطلب می توان نوشت که مجال بیان همه آنها در این کوتاه فرصت نیست. حتی اغراق نیست اگر بگوییم امروز تقریبا تمام رشته های ورزشی در اثر بی توجهی و کم لطفی مسئولین امر متوقف شده اند و بعضی از آنها صرفا به فعالیت ها و برنامه های مناسبتی محدود می شود و عملا آینده ورزش قهرمانی در این شهر تاریک و مبهم است و هیچ برنامه و چشم اندازی برای این بخش بسیار مهم از ورزش ترسیم نشده است.

کسی باور می کند در این شهر هنوز برای اعزام تیم ها به مسابقات برون شهری، مربی تیم باید خودش تامین هزینه نماید؟!

در جایگاه قیاس نه! اما همین یک مورد را صرفا جهت تلنگر زدن به مسئولین امر عرض کنیم که امروز شهرستان سیرجان با بالاترین سرانه فضای ورزشی در استان آنهم از نوع بهترین و مجهزترین اماکن موجود و با وجود ۴۰ هیئت ورزشی فعال،بیش از ۲۰ هزار ورزشکار سازمان یافته و ده ها تیم ورزشی در بالاترین سطوح ورزش کشور از جمله لیگ برتر و حضور ده ها مربی برجسته کشوری و با صرف گردش مالی سالیانه بالغ بر چند ده میلیارد توانسته چنان حرکت خیره کننده ای از خود به نمایش بگذارد که جز تحسین و تمجید هیچ حرفی به زبان نیاید!!! واقعا باید به مسئولین دلسوزشان تبریک و دست مریزاد گفت.البته انتظار نداریم با سیرجان مقایسه شویم و قطعا این قیاس، قیاس مع الفارق است هر چند منابع و ثروت ما بیشتر است و استعدادهای بالقوه ما هم بیشتر باشد کمتر نیست اما هدف از عنوان این موضوع صرفا این است مسئولین بدانند تمام پروسه موفقیت ورزشی در سیرجان فقط ده سال زمان برد و طی این ده سال سیرجان به این درجه از بلوغ ورزشی رسید و امروز بدون تردید الگوی بسیار خوبی برای کل استان و چه بسا کشور است.پس با این اوصاف ما هم می توانیم با وجود ظرفیت ها و پتانسیل های فوق العاده شهرستان بزرگ جیرفت آغازگر این حرکت عظیم باشیم.

محمدرضا صالحی