شهرداری بم در لیگ 97 که دامنه آن به آغاز تابستان 98 نیز کشید دوباره قهرمان شد و برای ششمین بار در ادوار برگزاری لیگ برتر فوتبال بانوان جام را به دست آورد. شهرداری بم به نمادی برای موفقیت در ورزش زنان تبدیل شده و الگویی مناسب برای ثبات در نتیجه گیری است.

این ثبات از روش مدیریتی در شهرداری بم، نیمکت فکور و بازیکنان موثر و بی رقیب می آید. شهرداری بم تیمی سازمان یافته در امور فنی و خوش حساب و قوی در امور مالی است، بازیکنانش را راضی نگه می دارد و ترکیب تیم موفق را حفظ می کند. گرچه خانه تکاتی در شهرداری بم در آینده اجتناب ناپذیر است اما در هر حال، آن ها در حال حاضر قهرمانی ها را درو می کنند.

سوال اما این است: چه کسی می‌تواند آن‌ها را تهدید کند؟ دوران موفق شهرداری بم به پایان می رسد یا قهرمانی ها شهرداری بم به سمت دو رقمی شدن پیش می رود؟ برای پرسش به این سوال، باید نگاهی داشت به رقبا.

شهرداری سیرجان، رقیب بمی ها در استان کرمان، قابلیت این کار را دارند. آن ها امسال باز هم نایب قهرمان شدند و نزدیک ترین تیم به صدرنشین بودند. اگر انگیزه ای برای ادامه راه در سیرجان وجود داشته باشد، آن انگیزه قطعا متوقف کردن نماینده شهر همسایه است.

اگرچه بازیکنان شهرداری سیرجان همانند فصل گذشته مریم جهان نجانی را پس از نایب قهرمانی به هوا پرتاب کردند – احتمالا مثل وینفرد شفر در بازی سپاهان و استقلال که قهرمان هم نشده بود – اما آن ها به خوبی می دانند که فاصله قهرمان شدن و نشدن در لیگ بسیار است.

سپاهان رقیب دیگر است. سمیه شهبازی پس از قهرمان کردن آینده سازان میهن نجف آباد به سپاهان آمد اما در 2 فصل اخیر تلاش سپاهان برای قهرمانی بی نتیجه بوده است. به نظر می رسد شهبازی در یارگیری ابتدای فصل و میانه فصل – به دلیل نبود مهره اثربخش کافی برای جذب – مستاصل ماند و با وجود برخورداری از بازیکنانی باکیفیت، دستی پر به اندازه کاقی برای قهرمانی نداشت.

با مدل حمایتی باشگاه سپاهان از تیم فوتبال زنان، می توان سپاهان را در آینده تهدید بزرگی برای پایان دادن به روند موفقیت های شهرداری بم دانست. آن ها تیم خوبی دارند، به خوبی پشتیبانی می شوند و تصور این که آینده از آن سپاهان باشد تصور بعیدی نیست به ویژه این که سپاهان از ساختار محکمی نسبت به شهرداری بم برخوردار است و به نظر می رسد تنها موردی که شهرداری بم را بالاتر از سپاهان قرار داده چند بازیکن موثر در ترکیب شهرداری بم هستند و بس. واضح است که این برتری، لرزان است.

در مورد ذوب آهن و راه یاب ملل مریوان نیز ایده هایی وجود دارد. ذوب آهن به دلیل این که قصد هزینه قابل توجه برای تیم زنان خود را ندارد حداقل در بازه زمانی نزدیک نمی تواند تهدیدی برای شهرداری بم باشد مگر این که اتفاقات ویژه (مثل کوچ بازیکنان مطرح تیم های منحل شده به ذوب آهن یا تضعیف غیرمنتظره رقبای دیگر) رخ دهد.

در مریوان نیز همین وضعیت وجود دارد و آن ها برای مدعی بودن تقریبا شرایطی مشابه ذوب آهن دارند ضمن این که ساختار راه یاب ملل و ذوب آهن با هم قابل قیاس نیست و راه یاب ملل اگر در مقطع زمانی نزدیک به حال، به موفقیت بزرگی هم برسد آن موفقیت بدون تردید مقطعی خواهد بود و خبری از دوران باشکوهی شبیه به شهرداری بم برای مریوانی ها نیست.