بغض و اشک مجال نمی دهد برای نوشتن از اسطوره ای که حالا آسمانی شده و اردیبهشت مان را رنگ خزان زده است.
گفتن از کسی که وجودش سراسر عشق بود و دلگرمی و غرور و افتخار برای شهربابک، حالا تلخ و دشوار است.
حمید اسدی که زندگی اش را وقف ورزش و اعتلای فوتبال شهربابک کرد، شامگاه یکشنبه هشتم اردیبهشت ماه با پر کشیدن ناگهانی اش همه را در بهت فرو برد و جامعه ورزش شهرستان را غم زده کرد.
سخت است باور دیگر نبودنش، اما بعید است فراموش کردن تلاش هایی که او برای موفقیت و سربلندی ورزش و فوتبال دیار اردشیر بابکان داشت.
تک تک فوتبالیست های دیروز و امروز شهربابک که روزی افتخار شاگردی حمید اسدی را داشتند، اکنون یادگاران این پیشکسوت سفر کرده هستند که با کوشش خود برای سربلندی دیار اردشیر بابکان دِینشان را به این شهر و استادشان ادا می کنند و یادش را زنده نگاه می دارند.
پیشکسوت عزیز و دوست داشتنی فوتبال دیار مس و فیروزه با قلب پر مهر و اخلاق نیکش نشان داد که می توان همیشه برای موفقیت تلاش کرد و جنگید اما هیچ گاه مرام پهلوانی را زیر پا نگذاشت.
پهلوان پرکشیده ی فوتبال شهربابک، محبوبیتی بی نظیر داشت و این زمانی آشکارتر می شد که وقتی فوتبالیستی گل می زد، شادی گلش را به هر طریقی به حمید اسدی تقدیم می کرد.
جمعیت زیادی که برای بدرقه ی او به آرامگاه ابدی اش آمده بودند نشان از محبوبیتی داشت که اسطوره ی با اخلاق شهربابک در زمان حیاتش با عشقی خالصانه در شهرستان تلاش کرده بوده است.
مرد بزرگ و دوست داشتنی فوتبال شهربابک، چه زود به جمع رفقای دیرینه ی خود، کاظم طهماسبی و صولت قائینی پیوستی...
به امید روزی که ورزشکاران بابک زمین با پیروزی ها و موفقیت های بیش از پیش خود موجبات شادی روح عزیزانی چون حمید اسدی را فراهم کنند.
روح عزیزان سفر کرده ی جامعه ورزش شاد، قرین رحمت الهی و یادشان گرامی باد.
مریم صبوری
نظرات