به گزارش کرمان ساکر و به نقل از کرمان ورزشی، سمیه عباسپور از قهرمانان آسیایی و جهانی رشته تیر و کمان است ، وی جزو اولین بانوان ایرانی است که توانست در ماده کامپوند تیر و کمان کسب سهمیه و در پارالمپیک برزیل شرکت کند. عباسپور از سن ۲۳ سالگی وارد این رشته شد و ۹ سال است که در این رشته فعالیت دارد. وی در گفتگویی درباره گرایش خود به این ورزش و نقش ویژه همسرش صحبت کرده است.

چه شد که به این رشته علاقمند شدید

به پیشنهاد آقای رهام شهابی و خانم زهرا نعمتی که از دوستان صمیمی بنده هستند به این رشته علاقه مند شدم.

مشوق اصلی شما در ورزش چه کسی بوده است؟

مشوق اصلی ام همسرم بود.

آیا فکر می کردید روزی در این رشته صاحب نام شوید؟

زمانی که این رشته را شروع کردم تمام توانم را گذاشتم برای اینکه اولین بانوی مدال آور باشم.

در روز چند ساعت تمرین می کنید و برای اینکه به این جایگاه برسید از چه چیزهایی گذشتید؟

ورزش حرفه ایی نیاز به بدنسازی و تمرین زیاد و اختصاصی دارد. اوایل به دنیا آمدن دخترم از او دور بودم و شاهد بزرگ شدنش نبودم و این خیلی سخت است،همچنین نبودن در جمع و خیلی مسائل دیگر که باید از آن ها می گذشتم تا بتوانم به هدفم برسم.

چه اهدافی برای آینده ورزشی خود دارید ؟

آرزو و هدف هر ورزشکاری مدال آوری در المپیک است ولی من علاوه بر این هدفم این است، مادر خوب و الگوی مناسبی برای جامعه ی ورزش باشم.

مشکلات پیش روی شما چیست؟

از مشکل ورزشکاران هر چه که بگوییم کم گفته ایم،نبود اسپانسر و مسئول دلسوز یکی از این مشکلات است. متاسفانه از مربیانی که علم و تجربه ی بالایی دارند ، بنا به دلایلی از وجود و علم آن ها در راستای قهرمان پروری استفاده نمی شود هر چند که مربیان زیاد هستند اما یکی از این مربیان در بدنسازی آقای علی ایرانمنش است که اگر در ورزش های حرفه ای از علم او استفاده می شد قطعا آسیب های ورزشی به حداقل می رسید.

برای کسانی که به این ورزش علاقه مند هستند چه توصیه ای دارید؟

حقیقت امر این رشته ی ورزشی هزینه ی بالایی دارد و قبل از علاقه اول باید هزینه ها را بسنجند چون کمان و تجهیزاتش با دلار بالا و پایین می شود.اما این رشته ، ورزش ذهن است و بسیار آرامش به روح و روان می دهد.

در مسابقات جاکارتا مصدوم شدید، آیا مسئولین استانی و کشوری در راستای بهبود وضعیت شما اقدامی انجام دادند؟

بله من در بازی های آسیایی جاکارتا حضور داشتم که متاسفاته به علت آسیب شدید نتوانستم عملکرد خوبی داشته باشم و پس از برگشت هیچ حمایتی از من نشد و خودم با همسرم به تنهایی سختی های این آسیب را تحمل و هزینه کردیم و آسیب دیدگی ام به لطف خدا خوب شده است.

صحبت های پایانی.

این رشته ی ورزشی نیازمند مسئولین دلسوز و نیاز به حمایت و توجه دارد تا هر ورزشکاری که سراغ این ورزش می آید با انگیزه و پشتکار بیشتر و هدفمندتر برای افتخار آفرینی تلاش کند.