به گزارش کرمان ساکر، اتفاقی که اگر در ورای تعطیلی لیگ به علت کرونا، نمی افتاد حتما در زمین های مسابقه رخ می داد. زیرا مس در این فصل به هیچ حریفی امتیاز نداد و در تمام بازی ها شکستی متحمل نشد.

هروقت هندبال صنعت مس بازی داشت انگار شنیدن خبر برد پس از بازی و کسب موفقیت نارنجی پوشان باید شنیده می شد. مس دیگر برایش حریف قوی و ضعیف معنا نداشت، میزبان یا میهمان هم برایش فرق نمی کرد، بالانشین و پایین نشین لیگ هم دیگر توفیری نداشت. همه چیز بر وفق مراد بود تا کرمانی ها هم پس از سه دهه به مراد خویش برسند.

اگر قهرمانی مس در اتاق های تصمیم گیری فدراسیون آن هم به دلیل حضور مهمان ناخوانده ای مثل کرونا، مسجل شد، نباید چشمان مان را به روی یک واقعیت ببندیم که همان قهرمانی مسلم مس در پایان این فصل از رقابتهای لیگ برتر بود.

مس کرمان از مجموع 9 بازی انجام داده در لیگ تا قبل از تعطیلی ناخواسته، 20 امتیاز به دست آورده بود(2 امتیاز نیز به دلیل اعزام بازیکن به تیم های ملی پایه توسط فدراسیون به تمامی تیم های لیگ برتر اضافه شد) و این امر بدین معناست که شاگردان حمید صادقی حتی یک بازی هم به حریفان امتیاز نداده اند.

نارنجی پوشان تا پایان فصل، 5 بازی باید انجام می دادند که 2 بازی آن در خانه و 3 بازی خارج از خانه انجام می شد. آنچه مشخص است احتمال کسب حداقل امتیازات از این بازی ها وجود داشت زیرا تا قبل از آن صنعت مس از آزمون های دشوارتر لیگ با موفقیت عبور کرده بود. تیم دوم شاملی کازرون با 16 امتیاز و تیم سوم ذوب آهن با 14 امتیاز در تعقیب مس بودند اما باید در بازی های رو در رو هم به مصاف نماینده کرمان میرفتند.

بدون تعیین این وضعیت هم مس در این فصل رنگ و بوی قهرمانی گرفته بود و این را می شد از شخصیت کادر فنی و بازیکنان این تیم قبل از هر بازی به خوبی متوجه شد. پیشرفت چشمگیر بازیکنان ملی پوش مس نظیر سلامان بربط، افشین صادقی و مجتبی حیدرپور در کنار درخشش جوانان جویای نام این تیم و هارمونی منسجم الهام بخش از کادر فنی، تدبیر به موقع و به کارگرفتن استراتژی برنامه های تمرینی در مواقع حساس بازی های بزرگ، همه مزید بر علت شدند تا مس در میدان مسابقه خوش بدرخشد و اجازه بازگشت به بازی به هیچ حریفی ندهد.

زمزمه های "امسال مس بوی قهرمانی می دهد" از جانب بازیکنان و مربیان سایر تیم ها، قبل از هر مسابقه آن هم بین هندبالی ها چیزی نبود که به آسانی ورد زبانها بچرخد! همه اینها فقط از یک ضرباهنگ می توانست ساطع شود و آن هم چیزی نبود جز اتحاد و همدلی!

بهتر است بدانیم، برای رسیدن به جان کلام این دو کلمه در کرمان باید خیلی تلاش کرد و خیلی زمینه ها را فراهم نمود تا توفیقی حاصل شود. شاید هم به همین دلیل است که تیم های ورزشی ما عمدتا ناموفق اند چون نتوانسته اند به این دوبال موفقیت دست پیدا کنند.

اما می شود به خوبی دریافت، هندبال در سال 98 توانست آن دو را به خوبی بیابد. از تغییرات در هیئت هندبال و به دست گرفتن سکان هدایت آن توسط سیدرضا مهدوی که یک جوان پرانرژی و با انگیزه است تا سپردن سکان مس به حمید صادقی که بازهم از عنصر جوانی و انگیزه برای کسب موفقیت بهره می برد و هم چنین اعتماد محمود محمودی نیا مدیرعاملی که به این ترکیب اعتماد کرد همه حکایت از این داشت که در این فصل، مس برای رسیدن به موفقیت هم برنامه دارد و هم امید.

امید به اتحادی که به صورت ریشه ای شکل گرفته و هیچ جوره قرار نبوده بشکند. استفاده از فردی کارآزموده به نام محسن اخگر، که سالها تجربه مربی گری در سطح اول هندبال کشور را داشته و بدون حاشیه حاضر شد در کنار کادری جوان بایستد و کار کند همه و همه رگه های طلایی را به نارنجی پوشان در این فصل تزریق می کرد.

بازیکنان نیز که به خوبی از این اتحاد خبر داشتند در هر بازی با جان و دل در زمین مسابقه حاضر شدند و فرامین تاکتیکی را به خوبی اجرا کردند زیرا می دانستند کسب موفقیت، آینده آنها را هم تضمین می کند. شاید همین فرمول باعث شد تا مس در ایران آقایی و به آسیا سلام کند. استفاده از این فرمول به اهالی ورزش کرمان یاد داد که اگر می خواهند رنگ شادمانی را به خود بگیرند و مملو از موفقیت شوند باید منیت ها را کنار گذاشته و به اتحاد و همدلی با تمام وجود چنگ بیاندازند.

قهرمانی هندبال مس گوارای وجودمان اما نباید به سادگی آن را فراموش کنیم. نیک می دانیم این اولین قهرمانی یک تیم کرمانی در سطح اول رقابتهای لیگ های برتر کشور پس از دهه هاست. بیایید به آسانی از کنارش نگذریم و فرمول این موفقیت را در کلاس های درس تدریس و تکرار کنیم.

احمد احمدی نژاد