کجایی فوتبال که یادت بخیر!
باور کنید حوصله‌مان بدجور سر رفته است. آن‌قدر که تکرار فوتبال‌های لیگ برتر هم برایمان حکم نسخه جدید بت‌من را دارد.
آخرین مطالب
به گزارش کرمان ساکر؛ می‌رویم سمت کتاب‌ها و میز. به دنبال جراید. آن قدیم‌تر‌ها هر روزنامه ورزشی یک ویژه‌نامه پر و پیمان چاپ می‌کرد که الان رسما جرایدمان به تعداد گل‌های زده مرتضی تبریزی شده! قدیم‌ها در روزهای عید همیشه یک بازی مهم ملی داشتیم که بیشتر اوقات هم پایانی تلخ مانند حادثه ایران ژاپن و شکست مقابل عربستان داشت. البته بازی‌های لیگ هم ما را از خماری در می‌آورد و اگر خوش‌شانس بودیم می‌توانستیم دربی نوروزی ببینیم و تمام بحث‌های دید و بازدید حول وحوش آن شکل می‌گرفت. کجایی نوروزهای قدیم با طعم فوتبال که این کرونا‌ها را بشوری و ببری!
گوشی را دستمان می‌گیریم و بالا پایین می‌کنیم. قدیم‌ها هر کس از پدر و مادرش قهر می‌کرد خواننده می‌شد اما حالا کانال زده و به «خبر رسانی جنجالی» می‌پردازد.
یک سری از کانال‌ها هنوز درگیر وزیرهای رنگی‌اند (لامصب ها وزیر الان در خانه خوابیده، چکار به شما دارد!)، یک‌سری نشسته‌اند پای مصاحبه‌های تلویزیون تا از رقیب سوتی بگیرند و یک‌سری دیگر که فاز فرهیختگی دارند در حال انتخاب چهر‌ه‌های سال هستند و خوب طبیعتا آبی می‌گوید قائدی و قرمز می‌گوید ترابی. کجایی «فرانس فوتبال» که مفهوم نظرسنجی را از ما یاد بگیری!
گوشی را پرت می‌کنیم کنار. به سمت تلویزیون می‌رویم. دمشان گرم لااقل فوتبالیست‌ها را دعوت می‌کنند به برنامه و به ما سوژه می‌دهند اما چه سوژه‌ای آخر؟ محتوا صفر! شما فکر کنید مهم‌ترین خروجی این برنامه‌ها اعلام کلمه فرناز توسط یک بازیکن، حرکات موزون یک بازیکن دیگر روی آنتن زنده، پرسیدن سوال‌هایی کلیشه از حسرت‌ها و آرزوهای فوتبالی (باور کنید مادربزرگ پیر بنده هم می‌داند موفقیت تیم مهم‌تر از موفقیت فردی است و سال سختی را مانند هر سال داشتید و تمام تلاشتان را می‌کنید لژیونر شوید) و البته نظرسنجی‌هایی که اگر قرمز و آبی گزینه‌هایشان نباشد میزان مشارکت در آن‌ها از مشارکت انتخابات دانش‌آموزی دو دهه پیش اینجانب هم کمتر است.
کجایند برنامه هایی که حداقل آمار شرکت‌کننده‌هایت هم هیجان‌انگیز بود!
باید یک سازمانی چیزی تشکیل شود برای این روزها. چیزی شبیه ستاد‌های بحران. در تابستان هم اگر فوتبالی پخش نمی‌شد باز یک فوتبالیست صبح تا شب ۳ بار جهت طرفداریش با وزش باد عوض می‌شد و نصفه شب بالاخره یک عکسی، قراردادی، مصاحبه‌ای نصیب ژورنالیست جماعت می‌شد اما حالا در دنیای خبر پشه پر نمی‌زند! کجایی فوتبال که کلا یادت بخیر!
نظرات