در هفته هفتم لیگ برتر فوتبال بانوان، گل سرسبد بازی ها در انزلی برگزار شد. ملوان با چهره های کاریزماتیک خود شامل مریم ایراندوست و سارا قمی و به پشتیبانی هواداران پرشور و بی نظیر خود قصد داشت ترمز صدرنشین را بکشد که در نهایت ناکام ماند.

ضربه آزاد مورب زهرا قنبری به زیبایی وارد دروازه ملوان شد و بازی همین یک گل را داشت. تلاش انزلی برای بازگشت بی ثمر بود و شهرداری بم با این برد بزرگ در سن سیروس، هفتمین پیروزی پیاپی را کسب کرد و فرار بزرگ خود برای قهرمانی را از همین ابتدای فصل آغاز کرد.

موضوع بحث، شادی گل زهرا قنبری است که ترکش های آن پس از بازی گریبان دو تیم را گرفت. در جوی نه چندان جالب، زهرا قنبری پس از به ثمر رساندن گل در میان حلقه شادی هم تیمی ها و نیمکت شهرداری بم محاصره شد و در آن فاصله پیراهنی سفید به دست او رسید که شماره ۹ روی آن درج شده بود.

برداشت اول این بود که پیراهن سفید، پیراهن ملوان و متعلق به سارا قمی است. بعدا مشخص شد که این پیراهن، پیراهن دوم شهرداری بم بود که به رنگ سفید است و داستان، ربطی به سارا قمی و دخیل کردن پیراهن ملوان در این شادی پس از گل نداشته است.

اما زهرا قنبری و ماجرای پیراهن شماره 9 چه بود و قصد و منظور زهرا قنبری از این مدل شادی پس از گل چیست؟ نگاهی به سابقه زهرا قنبری در شادی های پس از گل نشان می دهد او پیش از این هم به پیراهن شماره ۹ علاقه نشان داده است بنا بر این، انزلی اولین جایی نبود که زهرا قنبری پیراهن شماره ۹ را رو به دوربین و حضار در ورزشگاه گرفت.

نگاهی به خصوصیت های رفتاری زهرا قنبری تایید می کند او بازیکنی نیست که قصد تحریک یا کوچک شمردن بازیکن، تیم یا تماشاگران را داشته باشد. چه بسا سجایای اخلاقی زهرا قنبری بیش از توانمندی های فنی او در مستطیل سبز، مجذوب کننده است با این حال انتخاب اقدام مناسب در زمان مناسب، گاهی در یک بازه زمانی بسیار کوتاه و لحظاتی آکنده از احساس به دشوارترین کار دنیا تبدیل می شود و شاید اگر زهرا به زمین انزلی برگردد ترجیح بدهد روش دیگری در پیش گیرد.