به گزارش کرمان ساکر؛ اتفاقات روز گذشته دیدار تیم‌های ذوب آهن و پیکان در ورزشگاه فولادشهر اصفهان یک‌بار دیگر ثابت کرد که فوتبال ایران پارامترهای خاصی دارد که در هیچ کجای دنیا تعریف شده نیست، فوتبالی که در سطح حرفه‌ای خوانده می‌شود و در عمق برخی اتفاقاتش همه را بهت زده می کند. دقیقه ۸۱ دیدار تیم‌های ذوب آهن و پیکان بود که ارسال بازیکنان پیکان درون محوطه جریمه تیم حریف با سوت سیدرضا مهدوی داور کرمانی منجر به پنالتی شد، پنالتی که پس از اعتراض شدید مدافع ذوب آهنی‌ها و تاخیری چند دقیقه‌ای به یکباره باطل شد، درحالی که به درستی کسی نمی‌دانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است؛ گویا از طریق گوشی به مهدوی اطلاع داده شده بود که پنالتی صورت نگرفته است.

از چندیدن سال قبل که سیستم کمک داور ویدیویی به ورزش دنیا راه پیدا کرد، فوتبال دنیا بلافاصله با صرف هزینه و دقت در کشورهای مختلف با مدیریتی صحیح به سمت و سویی رفت تا تمامی ورزشگاه‌ها در این کشورها به چنین سیستمی تجهیز شود و در نهایت هم شاهد هستیم که عموم کشورها که در حوزه ورزش در سطح پیشرفته و درجه یک و حتی دو قرار دارند ورزشگاه‌های خود را به VAR مجهز کرده‌اند و به طور مثال در همین آسیا کم‌تر کشوری در سطح اول وجود دارد که به چنین امکانی دست نیافته است.

برای ۲۰۰ هزار دلار ناقابل...

متاسفانه اما در فوتبال ایران همه چیز به شکل دیگری رقم می خورد، درحالی که سیستم کمک داور ویدویی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار دلار برآورد م‌ شود و حتی با ارقامی کم‌تر از این نیز می‌توان آن را خرید. علاوه بر این دست یافتن به  سیستم کمک داور ویدویی نیازمند اخذ لایسنس از فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) است و درحالی که چند سال قبل پروژه ورود VAR به فوتبال ایران کلید خورده بود در نهایت متوقف شد و در حال حاضر نیز برنامه مشخصی برای تجهیز ورزشگاه های کشور به پدیده جدید فوتبال در سال های اخیر وجود ندارد.

سرریز پول به جیب خارجی‌ها به جایِ...

هم‌زمان با ورود VAR به فوتبال دنیا، هم‌چنان شاهد ورود بازیکنان بی کیفیت خارجی به فوتبال ایران بودیم و دلارهایی که از کف می‌رفت اما هیچ ایده‌ای برای تجهیز ورزشگاه‌های کشور به آخرین تحولات فوتبال دنیا وجود نداشت و در حالی که برخی باشگاه‌ها هزینه‌های هنگفتی را برای بازیکنان و مربیان خارجی پرداخت می‌کردند تا به امروز هیچ گام مثبت عملیاتی در راستای استفاده از کمک داور ویدویی در فوتبال ایران برداشته نشده است و به نظر نمی‌رسد حتی برنامه کوتاه مدت یا میان مدتی نیز در این رابطه وجود داشته باشد.

علاوه بر این جرایم انعقاد قرارداد با خارجی‌ها و به ویژه در حوزه مربیان، طی سال‌های گذشته بسیار هزینه بر بوده و فوتبال ایران به خوبی نشان داده است که ظرفیت بسیار بالایی برای هزینه کرد دارد و به راحتی می‌توان میلیاردها تومان را از دست بدهد و هیچ آورده ای نداشته باشد.

پای تله پاتی به فوتبال ایران باز شد!

تله پاتی پدیده‌ای روانی است که در آن بین ذهن‌ها ارتباط برقرار می‌شود، چنین ارتباط روانی تلپاتیکی شامل افکار، ایده‌ها، احساسات، حس‌ها و حتی تصاویر ذهنی می‌شوند. هیچ کس در دیدار تیم‌های فوتبال ذوب آهن و پیکان نیز در لحظه اول پس از تغییر تصمیم داور متوجه نشد که چه اتفاقی رخ داده است؛ چیزی شبیه تله پاتی، همه حیرت زده شدند تا اینکه در نهایت مشخص شد از طریق گوشی به داور اطلاع داده‌اند که رای خود را تغییر دهد! داور در آن لحظه به نظر خود بهترین تصمیم را اتخاذ کرده است و به طور حتم اگر به هر طریقی مانع از زدن پنالتی اشتباه شده باشد که چه تصمیمی بهتر از این؟ آن هم در شرایطی که بازیکنان هر دو تیم بیش‌ترین اعتراض را وارد می کردند و هر انسان عادی نمی‌تواند در چنین شرایطی به راحتی و درستی تصمیم گیری کند.

اتفاقی که می‌تواند از این به بعد شرایط ویژه‌ای را برای فوتبال ایران در بخش داوری ایجاد کند و باید منتظر ماند و دید از این به بعد شاهد تغییر تصمیمات داوری در چنین صحنه‌های هستیم؟ آن هم بدون این که داور بتواند مجددا صحنه را بازبینی و تصمیم نهایی را به شخصه اتخاذ کند؟

در ابتدای امر به درست یا غلط بودن تصمیم داور دیدار تیم های فوتبال ذوب آهن و پیکان کاری نداریم و این سوال را مطرح می کنیم که به چه علت در شرایط کنونی که عموم کشورهای دنیا ورزش خود را به سیستم کمک داور ویدویی مجهز کرده‌اند، فوتبال ایران باید هم‌چنان اندر خم یک کوچه باشد؟ چرا باید داوران ایرانی با دستمزدهای اندک، فشار روانی مضاعفی را نیز به خاطر بی کفایتی برخی مدیران ورزش ایران متحمل شوند و هر هفته شاهد هجمه فروان از سوی تیم‌های مختلف به دلیل خطاهای انسانی یک داور در میدان مسابقه باشیم؟