به گزارش کرمان ساکر، حسینی در پایان فصل با وجود همه اتفاقات در نهایت نتوانست بلیط پرواز مس به لیگ برتر را اوکی کند و در این شرایط عنوان این موضوع که او به این واسطه هیچ عملکرد مثبتی در کرمان نداشت و هیچ دست آوردی از او در این فصل برجای نمانده است، قطعا ظالمانه ترین تحلیل و البته غیرمنصفانه ترین نظر ممکن است...

حسینی مثل همه شخصیت های فوتبالی که در باشگاه مس سمت کلیدی بر عهده داشت نکات مثبت و منفی خاص خود را داشت و نه می توان او را سفید تمام رخ دید و نه باید عملکرد او را سیاه کامل دانست...مجتبی حسینی هم مثل همه شخصیت های این باشگاه عملکرد مثبت و منفی خود را بر کفه ترازو قرار داد و در نهایت تاریخ و البته افکار عمومی بهترین میزان را برای او در فصلی که گذشت سنگ محک خواهند زد.

در کنار همه نقدهایی که به مجتبی حسینی وارد می شود که به آن ها نیز نگاه خواهیم کرد، این مربی در فصلی که گذشت به عنوان یک مربی جوان و جویای نام در فوتبال ایران، در مرحله اول برای شخص خودش نیاز داشت که با عملکردی خوب خود را در فوتبال ایران جا بی اندازد...

برای مجتبی حسینی در فوتبال ایران تعبیر جالبی مطرح می شود و آن اینکه او از آن دسته مربیانی است که کیک دستپخت خود را از تنور خارج می کند و به هیچ عنوان نمی خواهد کیک دیگران را کامل و یا تزئین کند... حسینی چه در این فصل که برای مس تیم بست و چه در فصل قبل که در زمان نقل و انتقالات در کرمان بازیکن می آورد، به نحوی عمل می کرد که کوچکترین تحلیلی نمی شد در رابطه با تیم های او ارائه کرد...

حسینی چه فصل قبل و چه در این فصل، جمعی از بازیکنانی که کمتر شناخته شده بودند و عمدتا هم در شروع نام آوری خود در فوتبال ایران قرار داشتند را به کرمان آورد و همین سبب می شد که او از همان ابتدا راه را برای انتقاد مخالفان خود باز کند...

زمانی که او در این فصل تیم خود را می بست خیلی ها در همین شهر کمترین امیدی به موفقیت مس حتی برای قرار گرفتن در رده های بالایی جدول نداشتند چه رسد که مس را تا هفته پایانی کاندیدای اصلی صعود ببینند...این موضوع در سال 97 و زمانی که حسینی تیم خود را می بست نیز کاملا به چشم می خورد و همین سبب شده بود که خیلی ها در آن زمان مس را فاقد استراتژی برای صعود بدانند و حتی در همان زمان حکم به سقوط مس به لیگ دو هم بدهند.

اما حسینی در سال 98 حداقل این فرصت را پیدا کرد که در کرمان ثابت کند حتی در سال 97 نیز بنا به اصول خود در کرمان اقدام می کرد و حتی اگر فرصت کار در اختیار او قرار می گرفت همانند امسال در آن سال نیز می توانست تحلیل ها را نسبت به تیم خود عوض کند.

حسینی ثابت کرده است که مربی مصرف گرایی در فوتبال ایران نیست... او برای جذب ستاره ها و البته ضعیف کردن رقبا دست و پا نمی زند و باشگاه خود را زیر فشار قرار نمی دهد... حسینی از آن دسته مربیانی است که خود، تیم خود را می سازد و چقدر فوتبال ایران به این دسته مربیان تیم ساز نه مصرف گرا نیاز دارد و از این رو باید برای مجتبی حسینی و امثال او در فوتبال ایران آرزوی موفقیت کرد.

در بین همه مربیانی که در سال های اخیر به کرمان آمدند، جدیت و نوع تمرینات حسینی با همه همکارانش در کرمان تفاوت عمده داشت و همین فنی گرایی حداکثری در تمرینات به خوبی پیشرفت خود را در زمین بازی در طول مسابقات مس و البته رتبه این تیم در طول فصل نیز نشان می داد.
حسینی جوان در طول فصل آنقدر انرژی و انگیزه داشت که هرروز به دانش خود و بازیکنانش اضافه کند و از نظر فنی، تمرینات متنوع او کاملا مشهود بود و همین موضوع نشان می دهد چرا اعتماد به نسل جدید و البته قابل مربیان ایران به مراتب سودآور تر است.

یکی از ایراداتی که به حسینی در این فصل وارد می شد و البته همواره هم توسط برخی از هواداران بومی گرایی در کرمان به مربیان سابق مس هم وارد می شد، عدم استفاده او از بازیکنان کرمانی بود اما اگر به طور منصفانه تر به این بعد حسینی نیز نگاه شود، او حداقل سه بازیکن زیر 25 سال کرمانی را در این فصل بالای هزار دقیقه بازی داد تا یک سرمایه گذاری مفید و البته بسیار سودبخش برای فوتبال کرمان صورت گرفته باشد... حسین حیدری، علیرضا آرتا و امیر طاهر سه بازیکن جوان کرمانی این فصل مس کرمان بودند که در بیش از 60 درصد از بازی های مس به میدان رفتند تا با وجود این سه بازیکن، تیم در زمینه بومی گرایی آن هم برروی بازیکنانی که واقعا آینده دار محسوب می شوند، کوتاهی نکرده باشد.

جدا از این موضوعات، حسینی در یکی از پرحاشیه ترین فصل های مس کرمان، با اعتمادی که از سمت مدیریت باشگاه به خود دید، ثابت کرد که رسیدن به موفقیت در سخت ترین شرایط هم ممکن است و به نوعی صبوری و دیدن پاداش آن را به بهترین شکل ممکن برای ما یادآوری کرد...برای ما کرمانی ها که ایجاد حاشیه و جنجال و در پی آن خودزنی به یک عادت مزمن و البته دردناک تبدیل شده بود، با تیم این فصل که در ابتدا هیچکس امیدی به موفقیتش نداشت متوجه شدیم با رویه ای دیگر می توانیم موفقیت را با روشنایی بیشتری ببینیم و چه بسا در فصول آینده با تغییر نگرش نسبت به سال های قبل و بیشتر قرار دادن رویه این فصل، راه موفقیت را هموارتر ببینیم که این شاید بزرگترین دست آورد تیم مس کرمان در این فصل باشد که مجتبی حسینی را به عنوان سرمربی خود می دید...

با وجود همه شایستگی هایی که حسینی در وجود و جنم خود نشان داد و قطعا در فوتبال ایران بیشتر از او هم دیده خواهد شد، این مربی هم باور دارد که در عنفوان جوانی خود برای مربیگری، نواقصی هم دارد که قطعا در ادامه راه برای او بیشتر هم برطرف خواهد شد...

حسینی از نظر روانشناختی و شخصیتی جزو تیپ های تک بعدی است و بهرشکل این جزو خصیصه های اخلاقی اوست... صداقت بیش از حد او برروی شاکله روانشناختی اش سبب شده است که حسینی با همه اطرافیان خود به یک نحو برخورد کند و همین موضوع سبب شده است که خیلی ها او را فاقد روابط عمومی لازم برای ارتباطاتش در مربیگری بدانند...

البته که این موضوع به مربیگری حسینی لطمه خود را می زند و چه بسا اگر او این تنوع شخصیتی را بیشتر در خود می دید، می توانست از نظر روانی تیم خود را برای تک بازی فوق حساس برابر آلومینیوم بهتر مدیریت کند و البته این موضوعی بود که حسینی را در هفته های پایانی فصل قبل به همراه اکسین نیز دچار مشکل کرد... از همین رو حسینی تا زمانی که بتواند تنوع مدیریتی رفتاری در خود و به تبع آن در تیم هایش را بیاموزد، نیاز دارد که در تیم هایش دستیار و یا مشاوری برای این موضوع داشته باشد.

مجتبی حسینی نیز همانند همه مربیان این حق را دارد که بازیکنان تیمش را خود گلچین کند و البته مسئولیت خوب و بد این انتخاب ها نیز برعهده خود او باشد... همانطور که تیم شایسته ای که او در این فصل برای مس کرمان بست و با توان خود آن را اثبات کرد و شایسته تشویق در کشور هم شد، اما برخی انتخاب های او نیز با تردید مواجه بود...

جدا از برخی خریدهای مس به خصوص در نیم فصل که می توانست بهتر صورت گیرد، زمانی که حسینی دو بازیکن در رده سنی امید را با خود به کرمان آورد یعنی از نظر فنی چیزی در آن ها دیده است که چند لول فراتر از رده سنی خود می باشند و قرار است در ترکیب مس همه را سوپرایز کنند... اما این اتفاق در بازیکنان سن امیدی که حسینی با خود به کرمان آورد حداقل در این فصل رخ نداد تا انتقاد به او در این زمینه وارد باشد که چرا با کنار گذاشتن بازیکنان رده امید مس کرمان حداقل این اجازه را نداد که نفرات کرمانی از دانش او برای سال های آینده خود تجربه بگیرند.

و در نهایت اینکه حسینی می توانست با تکمله صعود مس کرمان به لیگ برتر برای هواداران این تیم و مردمان کرمان یک اسطوره تمام قد شود اما هرچند او جایی محترم در اذهان کرمانی ها خواهد داشت اما این مربی قطعا مرور خواهد کرد که برای اسطوره شدن چه چیزهایی کم داشت که در آینده می تواند به خود اضافه کند...و البته فراموش نکنیم همانطور که قرار نبود تمام صعود مس به لیگ برتر به نام حسینی نوشته شود، امروز هم نباید نزدن آن گل آخر برای صعود را تمام و کمال بر نقص این مربی بدانیم...

تجربه ای که حسینی در لیگ سخت و مردافکن دسته یک این فصل کسب کرد، برای او بسیار ارزشمند خواهد بود... او که به صراحت عنوان کرده بود دیگر در لیگ یک مربیگری نخواهد کرد، با عملکردش چه از نظر فنی و چه از نظر اخلاقی در مس این فصل قطعا خواهان زیاد خواهد داشت و قطعا او با تکامل هرچه بیشتر خود به صورت فصل به فصل، خیلی زود در چرخه مربیانی قرار می گیرد که تیم ها برای جذبش همیشه زنبیل به دست خواهند داشت.

منبع: تک به تک