به گزارش کرمان ساکر، فصل بسیار سخت و پر فشار و استرس برای گل گهر به خوشی تمام شد و تیم مجید جلالی توانست با کسب بهترین نتایج ممکن در هفته‌های پایانی لیگ برتر، مجوز بقایش را دریافت کند. در حالی که تا شش هفته مانده به پایان لیگ، سه شکست متوالی مقابل سپاهان، شهرخودرو و پیکان باعث شد شرایط گل گهر در جدول بحرانی شود اما شوک به موقع و پاداش‌های چشمگیر در نهایت باعث کسب حداکثر امتیازات و بقای گل گهر در لیگ برتر شد. اما آنچه که در هفته‌های پایانی برای گل گهر خطرساز شد و می‌توانست دردسر بزرگی برای این تیم به وجود بیاورد، آمار گل‌های دریافتی این تیم بود که از حد معمول هم فراتر رفت و اگر گل گهر بازیکنان گلزنی از خط دفاع تا حمله در ترکیبش نداشت، مشخص نبود چه سرنوشتی منتظر سیرجان در پایان فصل باشد.

16 گل خورده در 9 بازی؛ واقعا که به خیر گذشت

مقطع پایانی فصل باید ملاک اصلی برای سنجش عیار یک تیم باشد. به هر حال یک تیم هر آنچه که در تمام فصل تجربه کرده، در مقطع پایانی فصل به آن نیاز پیدا می‌کند و باید از روی کتاب کل فصل، امتحان پایانی بدهد. برای گل گهر نیز 9 هفته آخر ارزیابی می‌شود که این تیم هر اندازه برای بقایش به سمت دروازه حریفان کوبید اما راه گل خوردن را به سادگی باز گذاشت. دروازه گل گهر در 9 بازی بعد از شروع مجدد بازی‌ها 16 بار فرو ریخت که اصلا برای تیمی که می‌خواست در لیگ بماند، آمار یاری کننده‌ای نبود. هر چقدر که به این آمار نگاه می‌کنیم، بیشتر به موهبت گلزنی‌های پر شمار بازیکنان این تیم پی می‌بریم. منفی تر از همه چیز اینکه گل گهر در 6 بازی پساتعطیلی خود، دو گل یا بیشتر از دو گل دریافت کرد. در مجموع نیز دروازه گل گهر 34 مرتبه باز شد و این تیم را در جمع شش تیم ضعیف لیگ در بحث عملکرد دفاعی قرار داد.

بی سود مثل تغییرات پی در پی برای یافتن ترکیب

گل گهر در نقل و انتقالات نیم فصل، دو خرید برای هر منطقه انجام داد که رضا علیاری و احمد موسوی ورودی‌های گل گهر برای خط دفاعی محسوب می‌شدند. در حالی که خط دفاع گل گهر در نیم اول ابتدا درون دروازه با میلاد فراهانی تشکیل می‌شد و ترکیب علیرضا ابراهیمی، عبدالله حسینی، یوسف وکیا و حسام پورهاشم برای خط دفاع در نظر گرفته می شد که گاهی مهران گلزاری، محسن طرحانی یا حتی علی قرباخانی برای حضور در این ترکیب مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اما در نیم فصل دوم با حضور رضا علیاری و احمد موسوی هم وضعیت خط دفاع بهبود پیدا نکرد و اوضاع همانی بود که بود. در 9 هفته پایانی، ترکیب دروازه و خط دفاع گل گهر 4 بار دستخوش تغییر شد که مصدومیت عبدالله حسینی و رضا علیاری یکی از دلایل این تغییرات بود. جالب اینکه بعد از پیوستن مجتبی سرآسیایی به کادرفنی گل گهر، تغییرات در ترکیب دفاعی گل گهر به کمترین حد رسید و شاید اگر رضا علیاری در بازی فولاد دچار مصدومیت نمی‌شد، ترکیب ابراهیمی، علیاری، وکیا و موسوی تا پایان فصل به کار خود ادامه می‌داد اما آنچه که اهمیت دارد، آمار گل‌های دریافتی گل گهر حتی با حضور سرآسیایی هم بهبود پیدا نکرد و اینطور باید عنوان کرد که تغییرات برای ثبات در عملکرد دفاعی گل گهر بی فایده بود؛ چه نیم فصل و چه بعد از ورود سرآسیایی و مشورت‌های او به جلالی.

نیاز گل گهر به گلزنی قابل دفاع است

گل گهر برای اینکه در لیگ برتر به کارش در فصل آینده ادامه بدهد، به چیزی جز سه امتیاز و بردهای اثربخش نیاز نداشت. در واقع، پیروزی در چند گام آخر باعث شد گل گهر از قعر جدول کنده شود و حتی به سمت میانه جدول صعود کند. قابل درک است که در چنین شرایطی، میل تهاجمی و گلزنی هدف اول گل گهر بوده باشد و این باعث می‌شود بخش زیادی از تمرکز و توان برای انجام کارهای دفاعی کاهش یابد اما مهم این بود که ساختار دفاعی گل گهر اصلاح شود که نشد. گل گهر در بازی فولاد محتاطانه بازی کرد؛ تنها بازی از 9 بازی پایانی که دروازه این تیم باز نشد اما گل گهر گلی هم وارد دروازه حریفش نکرد. احتیاط و کاهش میل به حمله و گلزنی باعث شد گل گهر در بازی فولاد هیچ اتفاقی را رقم نزند. پس بالانس شدن نتایج و عملکرد گل گهر در زمین کاملا به میل تهاجمی و کسب پیروزی وابسته بود که البته این تفکر و تاکتیک را باید بهترین روش برای بقا در لیگ دانست که از سوی گل گهر به کار گرفته شد.

علیرضا ابراهیمی؛ علاقه به گلزنی به جای رهبری دفاع

گلزن ترین مدافع لیگ برتر را باید از ترکیب گل گهر معرفی کرد. ابراهیمی سه بار دروازه پرسپولیس و یک بار هم دروازه استقلال را باز کرد تا نشان بدهد در این بازی‌های مهم انگیزه‌هایش چندین برابر می‌شود. ابراهیمی در مجموع 6 گل در این فصل برای گل گهر به ثمر رساند و دو پاس گل هم داد تا بدون احتساب گل‌هایی که زنده روح و یونس شاکری در تیم‌های قبل خود زدند، بهترین گلزن گل‌گهر در لیگ نوزدهم لقب بگیرد. اینکه ابراهیمی روی ضربات شروع مجدد به خوبی جایگیری می‌کند و به شکلی عالی‌تر گلزنی می‌کند، قابل تقدیر و تحسین است اما شاید مسئولیت مهمتر او رهبری خط دفاع بود که بر خلاف تاثیرگذاری روی ضربات شروع مجدد تیمش، در مسئولیت اصلی خود در خط دفاع فوق العاده کار نکرد. ابراهیمی با انجام 27 بازی بیشترین تعداد بازی را در ترکیب گل گهر انجام داد که به عنوان مدافع اصلی تیم و بازیکن 4 ساله گل گهر، طبیعتا انتظار می‌رفت ابراهیمی در فاز دفاعی هم نقش اصلی‌اش را ایفا کند. به هر حال نمی‌توان از نقش آفرینی خوب ابراهیمی در بقای گل گهر به راحتی عبور کرد و گل گهر قطعا تلاشش را برای تمدید قرارداد این مدافع گلزن به کار خواهد بست اما باید به فکر جذب مدافعی هم باشد که رهبری خط دفاع را به او بسپارد.

دروازه لرزان با حداقل کلین‌شیت

در طول فصل بازی‌های لیگ نوزدهم، میلاد فراهانی شماره یک گل گهر بود. او 24 بازی درون دروازه ایستاد و 6 بار هم کلین شیت کرد که نسبت به تعداد دفعاتی که درون دروازه قرار گرفت، آمار چندان خوبی ارزیابی نمی‌شود. دروازه‌بان دوم گل گهر نیز مهرداد بشاگردی بود که 6 بار درون دروازه قرار گرفت و موفق به ثبت یک کلین شیت شد که آمار بشاگردی هم چندان جالب توجه نیست. هر دو دروازه‌بان به خصوص فراهانی، اشتباهات کمی نداشتند و به هر حال چارچوب گل گهر در لیگ نوزدهم امن نبود و احتمالا به یکی از این دو دروازه‌بان راه خروج نشان داده خواهد شد؛ بشاگردی 35 ساله یا فراهانی 32 ساله؟

حالا با تمام این تفاسیر، به نظر می‌رسد ترمیم دروازه و خط دفاع باید به هدف اصلی گل گهر در نقل و انتقالات پیش رو تبدیل شود. گل گهر اگر می‌خواهد فصل آینده در منطقه امن‌تر و جذاب‌تری در جدول لیگ برتر رقابت کند، باید اول از همه، به دنبال مستحکم کردن دروازه و دفاع و رفع دغدغه خود بابت عقب زمین باشد. نه تغییرات نیم فصل ثمربخش بود و نه امتحان کردن ترکیب‌های متفاوت. باز هم باید تاکید کرد که گل گهر به لطف گل‌های پر شماری که به ثمر رساند، توانست در لیگ برتر ابقا شود و چارچوب و خط دفاع منقطه امنی محسوب نمی‌شد. البته در خصوص نقل و انتقالات گل گهر، همه چیز به تفکری بستگی دارد که قرار است فصل آینده این تیم را هدایت کند.

میلاد بحرینی