به گزارش کرمان ساکر، همین روزهای پایانی بهمن ماه بود که کرمان از همان صبح جمعه، به رنگ نارنجی در آمده بود و پرسه زدن در خیابان‌ها قبل از حساس‌ترین بازی سال نشان می‌داد کرمان همه جوره خود را برای جشن قهرمانی آماده کرده است. رویابافی‌های شیرینی که با اعلام کرمان به عنوان میزبان فینال، یک هفته کامل کری‌های هواداران دو تیم را در وبلاگ‌های هواداری به حد انفجار رسانده بود.

شور و هیجانی که برای ساعات مانده به بازی قابل پیش بینی بود، به شکل جالبی قبل از بازی روی پرده نمایش آخرین کری‌های فینال در آمد. به محض ورود هواداران تراکتور، کسی با گل به استقبال آن‌ها نرفت و بر عکس، تشویق شدید تیم مس مقابل چند صد نفر هوادار تبریزی نشان می‌داد این بازی چقدر برای هر کرمانی یک بازی خاص و حیاتی محسوب می‌شود. شعارها لحظه به لحظه اوج می‌گرفت اما کمی آنطرف‌تر تهیه بلیط در صف‌های طولانی به کاری دشوار تبدیل شده بود.

با این حال هواداران تراکتور بدون مزاحمت و با پشت سر گذاشتن استقبال تند اولیه، به سکوهای خود هدایت شدند و کماکان صف‌های طولانی بلیط در مقابل باجه بلیط فروشی ورزشگاه باهنر طولانی‌تر می‌شد؛ هیجان با چاشنی استرس در چهره تک تک کرمانی‌ها موج می‌زد و همه به شرایط آغشته به بحران مس آگاه بودند و رویاهای شیرین چیزی جز قهرمانی را در قاب پایانی فینال نمی‌دید و نمی‌خواست...

پس از انتظار برای شروع فینال، ورود بازیکنان دو تیم به زمین برای گرم کردن، هر طرف از سکوها را به حمایت‌های دیدنی وادار کرد. شور از سوی پرشورهای تبریزی قابل پیش بینی بود اما مسی‌ها هم با امید به هنر تک لحظه‌ای ادینهو و محبوبیت بی حد او در میان حمایت‌های سکوهای نارنجی وارد زمین شدند و نشان دادند تشویق‌های هواداران تراکتور با هیاهوی به مراتب بیشتری پاسخ داده می‌شود. البته که با ورود بازیکنان به زمین مشخص شد زمین بازی یک چالش اصلی محسوب می‌شود و با وجود تلاش‌های قبل از بازی، کیفیت چمن ورزشگاه باهنر استاندارد لازم را برای برگزاری یک فینال نداشت و مشخص بود که یک لحظه غفلت، روی تمام آرزوهای دو شهر برای کسب اولین جام تاریخشان خط قرمز می‌کشد.

حواشی بازی اما به استقبال نه چندان گرم هواداران مس از هوادارانی تبریزی که مسافت خسته کننده‌ای را برای حمایت از تیمشان طی کرده بودند، معطوف نمی‌شد و عصبانیت شدید اکبر ایرانمنش مدیرعامل وقت باشگاه مس از ترکیب نهایی لوکا بوناچیچ، آن زمان مهارنشدنی به نظر می‌رسید؛ در روزهای منتهی به بازی به مدیرعامل مس هشدار داده بودند که مراقب یکی از بازیکنان مس در زمین بازی باشد و حتی الامکان، آن بازیکن در ترکیب تیم قرار نگیرد. دیداری که اصلا شوخی بردار نبود و نام فینال به خودی خود، گویای تمام احساسات کرمانی‌ها و همچنین تبریزی‌ها بود اما با رونمایی از ترکیب مس هنگام گرم کردن و بر خلاف صحبتی که میان مدیرعامل وقت مس و سرمربی کروات رد و بدل شده بود، آن بازیکن مشکوک در ترکیب قرار گرفت تا خون ایرانمنش حسابی به جوش بیاید و اگر وساطت اطرافیان برای آرام کردن ایرانمنش و دعوت او برای خوشبینی به عملکرد بازیکنان نبود، شاید لوکا مجبور می‌شد چند دقیقه مانده به بازی تغییری در ترکیب تیمش ایجاد کند!

سوت فینال زده شد. آن‌هایی که می‌دانستند شرایط مس چقدر وابسته به قهرمانی است و ممکن است منجر به بقای یک تیم ته جدولی شود، اهمیت وصف ناپذیری داشت. اما تراکتور هم با یک تیم کهکشانی امیدی به قهرمانی در لیگ نداشت و تونی و هواداران تبریزی آخرین امیدشان را برای فتح اولین جام به کرمان دوخته بودند. شوت روی پای چپ ادینهو بعد از محک‌های اولیه بازی،‌ تنها یک نوک انگشت حامد لک تا تور دروازه فاصله داشت اما داخل تیرک دروازه، سکوهای ورزشگاه باهنر را فقط تا مرز انفجار پیش برد و تراکتور حقیقتا خیلی خوش شانس بود که حامد لک نوک انگشت‌های جادویی داشت. خطر روی دروازه‌ها در نیمه اول زیاد نبود و همان تیرک ادینهو معدود خطر نیمه را رقم زد تا فینال، یک نیمه دست نخورده را برای مشخص شدن چهره قهرمان انتظار بکشد.

در فینال کم افت و خیز، بازیکنان تعیین کننده در ترکیب تراکتور بیشتر بودند و مس فقط می‌توانست به هنر گلزنی ادینهو در شرایط خاص امیدوار باشد. با این حال دقایقی از نیمه دوم سپری نشده بود که بازیکنان کلاس جهانی تراکتور، کرمان را برای مس تیره و تار کردند؛ سر توپ‌های یکی پس از دیگری کریم انصاری فرد بعد از رد شدن توپ از همان ناحیه خاص! باعث شد علیرضا ابراهیمی در مسیر خطرسازی مهاجم گرانقیمت تراکتور چاره‌ای جز غلت خوردن نداشته باشد و انصاری فرد آنقدر مدافع کرمانی مس را گیج کرد تا راه پاس گل باز شد و عبور توپ از مقابل شهدادنژاد، کار مهمی را مقابل سعید دقیقی قرار داد و یک نوک پای پرُ زحمت از سوی دیگر مهاجم تراکتور، کلید قهرمانی را به تراکتور داد.

هرچه از بازی می‌گذشت، بیم مسی‌ها بابت از دست رفتن قهرمانی در خانه و اعطای جام به تراکتور بیشتر می‌شد و شوت‌ پای چپ نه چندان دقیق و محکم حسینخانی و سپس ضربه حسن زاده به بالای دروازه باعث شد تیم تونی اولویرا در آستانه قهرمانی قرار بگیرد. نورافکن‌های ورزشگاه از دقیقه حدود 75 به بعد برای قهرمانی تراکتور روشن شده بودند و آخرین امیدهای مس در تلاش‌های نافرجام برای عبور از دفاع تراکتور از قهرمانی کمرنگ‌تر می‌شد.

اتفاقی ک نباید رخ می‌داد، با ناامیدی مطلق شاگردان لوکا به واقعیت تبدیل شد و سوت پایان بازی از سوی یدالله جهانبازی، کارناوال شادی هواداران تراکتور در خیابان‌های تبریز و رقص‌های آذری طرفداران این تیم را در ورزشگاه باهنر به راه انداخت و در کرمان هم چیزی جز غم نبود. غمگین‌ترین شکست تاریخ که کمتر کسی می‌دانست فدراسیون در تدارک بقای مس در صورت تزیین سکوی قهرمانی به رنگ نارنجی است اما آخرین امید مس نقش بر آب شد و دور افتخار تیم تراکتور با نگاه‌های معنی دار بازیکنان این تیم به سکوهای باهنر، آتش دل هواداران مس را دو چندان کرد. آن‌ها حق شادی داشتند و جالب اینکه واکنش هواداران مس به دور افتخار تراکتوری‌ها چیزی جز سکوت سرد و بی نهایت غمناک نبود.

اولین قهرمانی تاریخ تراکتور، به سقوط قطعی مس منجر شد و تیم لوکا نمی‌توانست افتضاح یک فصل را در بازی‌های باقی مانده لیگ برتر جبران کند و مس در روزهای ابتدایی سال 93 به لیگ یک سقوط کرد که تا به امروز روح این تیم را زخمی نگه داشته. اگر آن بازیکن در ترکیب قرار نمی‌گرفت، اگر شوت ادینهو از مسیر دروازه به سوی تیرک منحرف نمی‌شد، اگر انصاری فرد همانند تمام دقایق بازی بیکارترین بازیکن زمین باقی می‌ماند و اگرهای دیگر، هیچ فایده‌ای به حال مس نداشت. جام حذفی، غم انگیزترین خداحافظی ممکن مس با لیگ برتر بود...

میلاد بحرینی